افعال در زبان انگلیسی به طور متداول در چهار حالت ing دار، حالت پایه (ing form)، حالت سوم فعل (past participle) و گذشته ساده (past simple) ظاهر می گردند که به تشریح هر یک از این حالات می پردازیم.
اگر میخواهید مستقیما تمرین ها را انجام دهید از لینک های زیر استفاده کنید:
حالت ing دار (gerund)
ابتدا توجه داشته باشید که در اینجا در حال بررسی افعالی هستیم که ing می گیرند و اگر کلمه خودش ing داشته باشد اما فعل نباشد هیچ ارتباطی به این مبحث ندارد. هر گاه فعلی ing بگیرد میتواند کارکردهای مختلف و همچنین معانی مختلف داشته باشد و نمیتوان گفت ing یعنی چه چرا که در هر کاربرد معنی مخصوص به خود را دارد.
حالت ing دارد فعل برای شکل دادن حال استمراری به ما کمک می کند گفتیم کمک از این رو که تنها داشتن فعل ing دار نشان از حال استمراری نیست و حتما باید قبل از آن یکی از اشکال ۹ گانه افعال to-be وجود داشته باشد تا حال استمراری در نظر گرفته شود. مثال:
I am studying English now.
من الان دارم انگلیسی مطالعه میکنم.
اگر am وجود نمیداشت این جمله دیگر حال استمراری نبود و کلا غلط میبود.
-
برای بیان زمان آینده در حال استمراری (present continuous)
همانطور که در مبحث حال استمراری گفتیم یکی از کاربردهای حال استمراری بیان زمان آینده است پس با مشاهده ing ممکن است آن جمله خاص به زمان آینده اشاره داشته باشد و همیشه نباید انتظار داشته باشیم که ing به زمان حال اشاره داشته باشد. مثال:
I am holding a party tomorrow.
من فردا یک مهمانی برگزار خواهم کرد.
-
تمام زمان های استمراری
Ing در تمام دیگر زمان های استمراری که مشخصه استمرار (continuous یا progressive) در عنوان آن زمان وجود داشته باشد مورد استفاده قرار میگیرد. زمان هایی از قبیل آینده استمراری (future continuous)، گذشته استمراری (past continuous)، حال کامل استمراری (present perfect continuous)، گذشته کامل استمراری (past perfect continuous) و یا آینده کامل استمراری (future perfect continuous) مورد استفاده قرار بگیرد. برای مطالعه هر یک از زمان های فوق بر روی آنها کلیک نمایید.
-
برای ساخت صفت (present participle)
در برخی موارد ing که در انتهای فعل میبینید در واقع یک صفت شکل داده است و اصلا فعل نیست. مثال:
A living room.
یک اتاق خواب
در مثال بالا میبینید که living که از فعل live می آید اصلا فعل نیست و قبلا از room قرار گرفته است و معنی اتاق خواب میدهد. البته این حالت در واقع یک نوع وجه وصفی معلوم (present participle) است برای مطالعه بیشتر در مورد وجه وصفی معلوم این مقاله را ببینید.
-
در عبارات وجه وصفی (Participial Phrase) (بوستان ششم و بالاتر)
عبارات وجه وصفی جزو گرامر های پیشرفته بوستان ششم و بالاتر محسوب می گردند. به طور کلی این دسته عبارات توضیح دهنده ی فاعلِ اولین کلازِ مستقل بعد از خود می باشند. معمولا در ترجمه آنها از “در حالی که” استفاده می شود. مثال:
Removing his coat, Jack rushed to the river.
در حالی که کتش را در می آورد، جک به سرعت به رودخانه وارد شد.
این مبحث بسیار پیچیده و دشوار است که از حوصله این مطلب خارج است برای مطالعه بیشتر مبحث عبارات وصفی (participial phrases) در زبان انگلیسی را بخوانید.
-
حالت پایه فعل (Base Form)
حالت پایه فعل را در زبان انگلیسی به ساده ترین حالت فعل می گویند که هیچ حرفی یا پسوندی به فعل اضافه نشده باشد. مثلا study، play و be از انواع حالت پایه فعل میباشند. در دیکشنری ها افعال بر اساس حالت پایه در مدخل دیکشنری نوشته شده اند. برای یافتن حالت پایه فعل آن را در زمان آینده ساده با فاعل I صرف کنید فعل مورداستفاده حالت پایه (base form) می باشد. حالت پایه حالتی از فعل است که نه ing دارد و نه ed گذشته دارد، نه s سوم شخص مفرد و یا هر یک از دیگر حالات دیگر.
-
گذشته ساده (Past Simple)
گذشته ساده فعل برای افعال با قاعده (regular verbs) با اضافه نمودن d یا ed به آخر فعل ایجاد می گردد. برای افعال بی قاعده بایستی حالت بی قاعده آن را از بر کرد. مثال هایی از گذشته ساده studied، ran و played می باشند.
-
اسم مفعول (Past Participle)
اسم مفعول یا حالت سوم فعل (past participle) به حالتی از فعل گفته می شود که کاربردهای فراوانی دارد.
-
در زمان های کامل (Perfect Tenses)
در زمان های کامل مانند past perfect، past perfect continuous، present perfect، present perfect continuous، یا حالت های کامل perfect forms مورد استفاده قرار میگیرد. مثال:
I have lived in Tehran since I was born. (present perfect)
-
در اشکال کامل (Perfect Forms)
در اشکال کامل که یک حالت خاصی از زمان های کامل است حالت سوم فعل یا اسم مفعول مورد استفاده قرار میگیرد. مثال:
He seems to have been ill.
او به نظر میرسد مریض بوده باشد. (شاید الان خوب شده باشد)
حالت های کامل زیر مجموعه ای از زمان های کامل (perfect tenses) هستند و مبحث نسبتا پیچیده ای است که میتوانید در اینجا مطالعه کنید.
-
در شکل دهی صفت (past participle)
در بسیاری از مواقع حالت سوم فعل قادر به ساختن صفت adjective است. مثال:
Interested
علاقه مند
Confused
سردرگم
He didn’t seem very interested in what I was saying.
او به نظر نمیرسید که به آنچه که من داشتم میگفتم علاقه مند باشد.
در مثال بالا what به معنی “آنچه که” ترجمه شده است و برای مطالعه این موضوع مطلب what-clasue را بخوانید. همچنین ممکن است برخی سوال کنند که interested آخرش ed دارد پس گذشته ساده است و نه حالت سوم (past participle). در اینجا بایستی گفتی که حالت سوم فعل با ضافه نمودن ed، d یا en برای افعال با قاعده ساخته میشود پس وجود ed میتواند هم نشان دهنده گذشته ساده باشد و هم حالت سوم فعل که در اینجا حالت سوم فعل یا اسم مفعول است. چرا گذشته ساده نیست؟ چون اصلا در جمله بالا به هیچ وجه نمیتوان interested را گذشته ساده در نظر گرفت. توجه داشته باشید که در موارد که حالت سوم فعل یا اسم مفعول (past participle) حالت صفتی به خود گرفته دیگر یک فعل نیست و در مثال بالا نیز میبینید که very قبل از interested آمده است و میدانیم که very قبل از صفات (adjectives) یا قیدها (adverbs) می آید.
منبع: نگار بوستان
