درسنامه جامع ادات سخن (Part of Speech) در زبان انگلیسی

خیلی از اوقات مشکل اصلی زبان آموزان عدم آشنایی دقیق با مفاهیم اسم فعل و یا قید است که شناخت این مفاهیم برای استفاده صحیح گرامری هر کلمه در جمله یک باید محسوب میشود.  به منظور یادگیری ساختار زبان و همچنین یادگیری دیگر اصول گرامری لازم است تا ابتدا با کاربرد ساختاری معنایی یا همان ادات سخن در  زبان انگلیسی آشنا شد. ابتدا بایستی توجه داشت که ادات سخن (part of specch) با نقش دستوری کلمات در جمله مانند فاعل (subject) یا مفعول (object) متفاوت است. در زبان انگلیسی به طور کلی ۸ نوع ادات سخن وجود دارد.

• اسم ( Noun)

اسم (noun) در زبان انگلیسی می تواند یک شخص، شیئ، حیوان یا حتی مفهوم باشد. “علی” “کتاب” “اسب” یا “توسعه” به ترتیب مصداق های موارد گفته شده می باشند. یک اسم به یک موجودیت، چیز یا هستی که وجود دارد اشاره می کند.

 

• ضمیر (Pronoun)

ضمایر در انگلیسی برای جلوگیری از تکرار اسم مورد استفاده قرار می گیرند و رفتاری مشابه اسم ها دارند. مثال:

Ali is a young musician. He is 22 years old.

علی یک موسیقیدان جوان است. او ۲۲ سال دارد.

بعد از اینکه Ali یکبار به مخاطب (audience) معرفی شد در دفعات بعد ضمیر برای جلوگیری از تکرار و همینطور سهولت در بیان به جای او استفاده می شود. البته ضمایر انواع مختلفی دارند  که موارد مهم آن ها به قرار زیر می باشند:

1. ضمیر فاعلی (subjective pronoun) مثل he ، she و …
2. ضمیر مفعولی (objective pronoun) مثل him، her و …

۳٫ضمیر ملکی (possessive pronoun) مثل mine، hers، his و …

برای مطالعه ضمایر فوق به ترتیب مطالب درسنامه بررسی جامع ضمایر فاعلی و مفعولی و بررسی جامع صفات ملکی و ضمایر ملکی را بخوانید.

• فعل (Verb)

فعل (verb) در زبان انگلیسی به انجام کاری یا بودن وضعیتی اشاره میکند.

Ali plays football every day.

علی هر روز فوتبال بازی می کند.

Weather is good.

هوا خوب است.

در جملات بالا به ترتیب plays و is فعل می باشند.

• صفت (Adjective)

صفت در زبان انگلیسی برای توصیف اسم (noun) مورد استفاده قرار می گیرد. جایگاه صفات همواره قبل از اسم است.  مثال:

A good book is like gold.

یک کتاب خوب مثل طلاست.

در اینجا good صفت است که قبل از book آورده شده است.

همانطور که در بحث جایگاه صفت گفته شد اگر اسمی قبل از اسم دیگر قرار بگیرد صفتِ آن اسم محسوب می گردد. مثال:

 

A history book.

یک کتاب تاریخ

History در عین حال که اسم است چون قبل از boo قرار گرفته به صورت صفت ترجمه خواهد شد یعنی کتابی که نوعش تاریخ است و مثلا کتاب ریاضی نیست.

• قید (adverb)

قید ها در زبان انگلیسی صفت ها (adjectives)، فعل ها (verbs) و یا خود قید ها (adverbs) را تحت تاثیر (modify) قرار می دهند. به عبارت دیگر قید ها خود یا صفات و یا فعل ها را توصیف می کنند. مثال:

Sara writes beautifully.

سارا به زیبایی مینوسید.

It is really important.

این واقعا مهم است.

He drives really carelessly.

او واقعا با بی دقتی رانندگی می کند.

در مثال ها بالا beautifully فعل و really به ترتیب صفت و قید را تحت تاثیر (modify) قرار می دهند.

همیشه ly داشتن نشانه قید بودن نیست و برای اینکه بدانیم کلمه ای قید است یا خیر باید از قبل با آن کلمه آشنا باشیم (یعنی در دیکشنری آن را مطالعه کرده باشیم). به عنوان مثال hard هم صفت است و هم قید است اما ly ندارد. علاوه بر این friendly صفت است با اینکه در آخر آن ly وجو دارد. مثال:

He studies hard.

او سخت مطالعه می کند.

He is a friendly person.

او یک شخص مهربان (دارای رفتار دوستانه) است.

• حرف اضافه (Preposition)

حروف اضافه در زبان انگلیسی کلماتی هستند که اتصال دهند اسم ها، ضمیر ها و فعل ها به یکدیگر می باشند. مثال:

The book is on the table.

کتاب روی میز است.

The book is about computers.

این کتاب درباره کامپیوتر است.

I spoke with him.

من با او صحبت کردم.

در جملات بالا به ترتیب on،  about و with حرف اضافه (preposition) هستند.

اصل مهم نگار بوستان: همواره بعد از حروف اضافه (preposition) یا اسم (noun) می آید و یا فعل ing دار (gerund). البته همانطور که قبلتر ذکر شد فعل ing دار مصدری (gerund) یک نوع اسم است.

• حرف ربط (conjunction)

حروف ربط می توانند کلمات (words)، عبارت ها (phrases) یا جمله واره ها (clauses) را به هم پیوند دهند. کلماتی مانند and، but، or و so حرف ربط هستند. مثال:

I have tried hard and I will succeed.

من سخت تلاش کرده ام و موفق خواهم شد.

This house is very good but expensive.

این خانه خیلی خوب است اما گران است.

در مثال اول and دو جمله واره را به هم وصل کرد و در مثال دوم but درون یک جمله واره پیوند برقرار کرد.

• حرف ندا (Interjection)

حروف ندا (interjections) کلماتی هستند که برای بیان احساسات (emotions) مورد استفاده قرار می گیرند و معمولا بعد از آنها علامت تعجب (!) گذاشته می شود. از مثال های معروف آنها کلمات مانند Wow!، Oh! یا well (در معنی خّب) است. مثال:

Oh, what a beautiful house!

اوه، چه خانه زیبایی.

تمرین

اسم، فعل، صفت، قید یا حرفه اضافه بودن موارد زیر را بررسی کنید:

 

نکته پیشرفته (مخصوص زبان آموزان بوستان هفتم و بالاتر)

مصدر (از نوع gerund)

مصدر از نوع gerund در واقع حاصل اضافه نمودن ing به شکل پایه (base form) هر فعلی است. مثال:

Play + ing >>> Playing

بازی کردن

 

نکته مهم: مصدر همزمان دو ویژگی دارد : از طرفی فعل است یعنی به انجام آن فعل اشاره دارد و از طرف دیگر اسم نیز هست یعنی می توان در جمله مانند یک اسم با او برخورد کرد. مثال:

Playing is good.

بازی کردن خوب است.

در اینجا playing در جایگاه فاعل نشسته است و اسم (noun) است و is فعل اصلی جمله است. چرا از is استفاده شد؟ چون playing به معنی “بازی کردن” یک مفهوم است پس یک اسم است و یک چیز است و حکم it را دارد و برای it از is استفاده می کنیم.

بیان مصدر در زبان انگلیسی به ۲ روش انجام می شود:

۱- استفاده از ing در انتهای شکل پایه فعل (base form)

۲- استفاده از to به همراه شکل پایه فعل (base form). مثلا برای بیان مفهوم “بازی کردن” به دو شکل می توان عمل کرد:

To play is good.

Playing is good.

بازی کردن خوب است.

هر دو مورد “to play” و “playing” مصدر هستند و معنی مشترکی می دهند.

 

عبارت اسمی (noun phrase)

عبارت اسمی در واقع یک اسم است که ممکن است سلسه ای از صفات به دنبال آن باشند. مثال:

A beautiful picture

یک تصویر زیبا

در اینجا هسته اسمی picture است که یک صفت و یک حرف تعریف قبل از آن آمده است و روی هم رفته یک عبارت اسمی محسوب می گردد. همچنین جمله واره های نسبی خلاصه شده که بعد از اسم می آیند جزو یک عبارت اسمی محسوب می گردند. مثال:

The man wearing a coat is my friend.

مردی که آنجاست و یک کت پوشیده است دوست من است.

قسمت wearing طبق قوانین جمله واره های خلاصه شده در واقع بوده the man who is wearing که حذف شده است. پس کل عبارت the man wearing a coat یک عبارت اسمی است که هسته آن man است. برای موضوع تطابق فاعل و فعل در عبارت های اسمی بایستی به هسته اسمی نگاه کرد در اینجا هسته اسمی man است و به همین دلیل از is استفاده کردیم.

فعل های ing دار اگر به صورت مصدری مورد استفاده قرار بگیرند یک عبارت اسمی محسوب می گردند. مثال:

Walking is fun.

پیاده روی لذت بخش است.

در مثال بالا walking در معنای مصدری مورد استفاده قرار گرفته است و یک عبارت اسمی محسوب می گردد.

جمله واره اسمی (noun clause)

جمله واره اسمی در واقع یک جمله واره است که فاعل و فعل مخصوص به خود را دارد اما میتواند در مجموع به عنوان یک اسم در جایگاه فاعل، مفعول، مسند یا بعد از حروف اضافه قرار بگیرد. مثال:

What we did was right.

آنچه که ما انجام دادیم درست بود.

کل عبارت what we did که یک جمله واره است در نقش فاعل جمله است و یک جمله واره اسمی محسوب می گردد. معمولا جمله واره های اسمی با کلمات پرسشی wh یا how شروع میشوند. یک مثال دیگر:

How he solved the question amazed me.

اینکه او چگونه سوال رو حل کرد من رو شگفت زده کرد.

در واقع بخش how he solved the question که فاعل و فعل دارد به صورت کلی یک عبارت اسمی است که همچون یک اسم در جایگاه فاعل عمل میکند.

در نگار بوستان معتقد هستیم چیزی به عنوان جمله واره اسمی منفک از عبارت اسمی وجود ندارد و جمله واره اسمی در واقع یک نوع از عبارت اسمی است. عباراتی که با wh شروع میشوند نقش ضمیر دارند و ضمیر خود یک اسم است و جمله بعد از آنها هم در واقع یک جمله واره نسبی خلاصه شده است. ببینید:

Whoever comes to the party will receive gifts.

در مثال بالا whoever در واقع یک ضمیر است و در واقع بدین شکل بوده:

Whoever that comes to the part will receive gifts.

که در واقع میشود اسمی که توصیف آن با جمله واره نسبی بوده که در واقع از مشخصات عبارات اسمی (noun phrase) است.

نکته پیشرفته (مخصوص زبان آموزان بوستان ششم و بالاتر)

اگر friendly صفت است، پس اگر بخواهیم بگویم او دوستانه رفتار می کند و از قید استفاده کنیم باید چکار کنیم؟

آن دسته از صفت هایی که به ly ختم می شوند را با استفاده از قالب زیر می توان به قید تبدیل کرد:

In a ….. manner

یا

In a ….. way

مثال:

He behaves in a friendly manner/way.

او به شکل دوستانه رفتار می کند.

تمرین پیشرفته

منبع: نگار بوستان