قوانین تلفظ در زبان انگلیسی

قوانین پایه ای تلفظ (pronunciation)  در زبان انگلیسی

اگر مایل به خواندن این پست نیستید میتوانید کلیه قوانین را به صورت خلاصه در قالب فایل PDF دانلود نمایید:

قواعد کلی تلفظ حروف در کلمات انگلیسی pdf

حتما همیشه pizza را میگویید “پیزا” یا work را میگویید “وُرک” و یا student را میگویید “اِستییودِنت”؟ اگر بدانید که وضعیت آموزش تلفظ در ایران چگونه است ترجیح میدهید به جای آنکه تلفظ های خود را اصلاح کنید یکبار کل ذهن خود را پاک کرده و از اول تلفظ ها را بازنویسی کنید. “پیزا” آن برج کج پیزا در ایتالیا است که Pisa نوشته میشود. “وِرک” درست است و  “ستوودنت” تلفظ آمریکایی است. در انگلیسی هیچ قانون تلفظی وجود ندارد و آنچه که در این نوشتار میخواهیم بگوییم تنها شبه قانون هایی برای کمک در تلفظ کلمات جدید است.

علت آن است که در تلفظ کلمات در زبان انگلیسی استثنا زیاد وجود دارد و چون تعداد این استثناها زیاد است بهترین راه یادگیری تلفظ واژه به واژه است. بهترین راه یادگیری تلفظ کلمات بررسی تلفظ نوشتاری (فونتیک) یک کلمه از طریق دیکشنری است. بهترین منبع آنلاینی که میتوانید تلفظ ها را از طریق آن چک کنید دیکشنری دانشگاه کمبریج است که از این لینک میتوانید استفاده کنید. همچنین به خاطر داشته باشید که در هنگام چک کردن تلفظ کلمه به فونتیک آن کلمه دقت کنید و نه به فایل صوتی که میشونید چرا که در سطوح پایه افراد قدرت شنیداری مناسبی نداشته و تلفظ کلمه ای را به شکل نادرستی در ذهن خود ثبت می کنند. بهترین راه بررسی فونتیک آن کلمه است.

زبان آموز برای داشتن یک گفتگوی مناسب (در سطح نمره ۶) تنها لازم است تلفظ ۳۰۰۰ کلمه متداول انگلیسی را به درستی بداند. یک تذکر کلی در سراسر سامانه نگار بوستان تلفظ ها به صورت فارسی نوشته شده است و فرض بر این است که اگر تلفظ کلمه ای اعراب گذاری نشده است آن حرف ساکن فرض شود. لیست برخی شبه قوانین مهم انگلیسی به قرار زیر می باشند:

۹ قانون تلفظ نگار بوستان

خ به انگلیسی

خ به انگلیسی معمولا با kh نشان داده میشود مانند صفت khaki که به معنی رنگ خاکی یا کرم است.

استفاده از a یا  an

با توجه به اینکه در  بسیاری از مدارس کشور و موسسات زبان به اشتباه به افراد یک دسته لیست حروف صدا دار و صامت آموزش داده می شود لازم است تا این پیش فرض غلط اصلاح کردد. برای استفاده از a یا an قبل از یک اسم بایستی از قبل تلفظ آن کلمه را بدانیم و از روی ظاهر کلمه نمیتوان پی برد که به a نیاز دارد یا an. اگر ابتدای تلفظِ کلمه ای با اَ – اِ – اُ – آ – اوو – ایی – آی شروع شده از an استفاده میکنیم در غیر اینصورت از a استفاده می شود. مثال:

An Orange

یک پرتقال

A book

یک کتاب

A university

یک دانشگاه

An hour

یک ساعت

University با “ی” شروع میگردد پس a می گیرد اما hour با “اَ” شروع میگردد و نیاز به an ندارد.

چرا نمیگوییم an student؟

بسیار سوال خوبی است اسم هایی که در انگلیسی با s شروع میشوند در تلفظ آنها s یک “س” ساکن است و “اِس” نیست در واقع تلفظ student “اِستیودینت” نیست بلکه “ستیودنت” است و به a نیاز دارد. این ویژگی اکثر کلماتی است که با s  شروع میشوند.

با توجه به نیاز زبان آموزان به چک کردن تلفظ کلمات در دیکشنری لیست جدول فونتیک با معادل سازی فارسی آورده بر طبق استاندارد بین المللی IPA (international phonetic alphabet) آورده خواهد شد.

r  کوچک آخر علائم در انگلیسی آمریکایی همیشه خوانده میشود ولی در انگلیسی بریتانیایی تنها زمانی که بعد از آن یک حرف صدا دارد بیاید تلفظ میشوند.

استرس کلمات (Word Stress)

در هنگام تلفظ کلمات همیشه سیلاب خاصلی از کلمه را با صدای بلندتر، رساتر و کشیده تر بیان می کنیم این بدین خاطر است که استرس کلمه بر روی آن سیلاب خاص است. مثال:

Computer

/kəmˈpjuː.tər/

کِمپییوتِر

همانطور که در فونتیک کلمه آمده است استرس بر روی سیلاب p به بعد است آن را کشیده تر و رساتر تلفظ میکنیم. رعایت کردن استرس کلمات جزئی از نحوه تلفظ آن کلمه است و در آزمون های استاندارد نظیر آیلتس (IELTS) در زیر گروه تلفظ (pronunciation) تلفظ سنجیده می شود. رعایت کردن تلفظ تا حدی (نه کاملا) به ما لهجه آن زبان (بریتانیایی یا آمریکایی) را نیز میدهد. در هنگام بررسی فونتیک  کلمات آن بخشی که یک خط عمودی کوچک روی آن است نشان دهنده شروع بخش استرس است.

لهجه (Accent)

در سالهای اخیر لهجه دستاویزی برای برخی افراد شده تا نداشته های خود را با آن جبران کنند. ابتدا اینکه لهجه یک دانش است که هر کس نمیتواند داشته باشد. از مقدمات داشتن لهجه رعایت تلفظ و استرس صحیح کلمات است که داشتن چنین دانشی کار هر کسی نیست. برخی افراد با اعمال یک صوت غریب (بخوانید خراش) به صدای خود سعی در ایجاد لهجه مصنوعی در خود دارند. اینکه هر فرد در فرضا دامنه کلمات ۱۰ هزار تایی خود یک به یک استرس و تلفظ صحیح آنها را بداند کار بسیار دشواریست.

لهجه به آن نشانه های ریز یا درشتی میگویند که بتوان بوسیله آن شهر محل سکونت، طبقه اجتماعی (social status) یا ملیت فردی که انگلیسی صحبت می کند را تشخیص داد. هیچکس نمی تواند تمامی این نشانه ها را برای همیشه از گفتارش حذف کند پس اینکه میگویند فلان شخص لهجه آمریکایی یا بریتانیایی دارد منظور اینست که تلفظ آمریکایی یا بریتانیایی دارد و گفتن اینکه لهجه آمریکایی دارد اشتباه است. پس در حالت تئوریک داشتن لهجه ۱۰۰ درصد به گونه ای که بعد از چندین ساعت گفتگو یک بومی (native speaker) نتواند غیر بومی بودن شما را تشخیص دهد کار بسیار دشواری است و لازمه ی آن آشنایی فرهنگی با آن زبان است.

گذشته از این ها، همواره در بین مدرسان زبان در سطوح بین المللی هیچگاه لهجه افراد غیر انگلیسی زبان را عیب فرض نمی کنند و این فاکتور در سنجش هیچ آزمون استانداردی وجود ندارد. همواره مدرسین زبان در سراسر جهان به زبان آموزان توصیه می کنند که لهجه خنثی به خود بگیرند بدین معنا که تنها تلفظ و استرس کلمات را به درستی رعایت کنند تا گفتارشان به درستی توسط مخاطب درک شود.

آهنگ بیان (Intonation)

آهنگ بیان در زبان انگلیسی به نحوه افزایش یا کاهش صدا در هنگام بیان یک جمله گفته می شود. در زبان انگلیسی به طور کلی ۳ دسته آهنگ داریم که به قرار زیر میباشند:

1. آهنگی افزایشی (rising intonation)

آهنگ افزایشی معمولا در جملات سوالی بله-خیر (yes-no question) مورد استفاده قرار میگیرد. و در انتهای جمله سوال تون صدا افزایش پیدا میکند. مثال:

Are you thirsty?

2. آهنگ کاهشی (falling intonation)

این آهنگ بیان در جملات سوالی wh و همینطور در جملات مثبتی (affirmative sentences) که یک مطلب قطعی یا شفاف میخواهد بیان شود. مورد استفاده قرار میگیرد. مثال:

What time does the film finish?

کِی فیلم تموم میشه؟

I think we are completely lost.

من فکر میکنم کاملا گم شدیم.

3. آهنگ کاهشی –افزایشی (falling-rising intonation) (افراد سطح بوستان هشتم و بالاتر)

در این نوع آهنگ بیان ابتدا صدا کاهش یافته و سپس افزایش می یابد. معولا هنگامی که مطمئن نیستیم یا میخواهیم اطلاعات بیشتری بدیم از این حالت استفاده میکنیم. مثال:

I don’t support any football team at the moment. (but I may change my mind in future).

الان از هیچ تیم فوتبالی حمایت نمیکنم (اما ممکنه بعدا نظرم عوض بشه)

همچنین زمانی که از کسی درخواست اطلاعات میکنیم یا دعوت میکنیم که کاری انجام بده از این حالت استفاده میکنیم. مثال:

Is this your camera?

آیا این دوربین شماست؟

منبع: نگار بوستان